Weegschaal Verslaving
Ik moet eerlijk bekennen dat ik verslaafd ben aan het wegen van mijzelf, en niet zo'n klein beetje ook. Vanaf augustus 2010 weeg ik mezelf élke dag...twee keer. Vanaf die tijd vul ik ook een exell bestand in. Ik heb namelijk berekend hoeveel ik kan en moet afvallen om een acceptabel gewicht te hebben rond mijn 50e verjaardag. Nauwgezet ben ik die lijst in gaan vullen. Al gauw zijn daar statistieken bijgekomen inclusief grafieken! met gewicht per dag, hoeveel ons is er af, BMI scores enz.
Elke dag wegen geeft me het gevoel dat ik goed bezig ben....tenminste....als ik ook echt afval. Steeds vaker merkte ik dat een gewichtsverlies wel of niet mijn humeur en instelling flink kan beïnvloeden. Dat ik niet goed bezig ben snap ik wel. Ik wil dit graag gaan veranderen. Een eerste stap was het stoppen met noteren wat ik elke dag weeg. Ik vul nu nog maar een keer in de week mijn gewicht in. Ik probeer mijn vorderingen af te meten aan andere dingen. Een maatje kleiner, gemakkelijker bewegen, mijzelf gezonder voelen, maar het valt niet mee. Deze week heb ik besloten de weegschaal weg te doen en (meer) te gaan vertrouwen op mijn gezonde levensstijl.
Dat heb ik geweten! Wat ik voel en ervaar komt dicht bij afkickverschijnselen.
Vandaag ben ik precies vier dagen NIET op de weegschaal geweest. 8 keer niet wegen.......Ik heb de weegschaal laten verstoppen om niet in de verleiding te komen maar ik denk er de hele dag aan. In iedere geval gisteren en heb ik de weegschaal terug gevraagd. John stelde voor om nu eerst deze blog te schrijven om helderheid te krijgen wat de weegschaal me nu echt brengt.
Ik mis het wegen in de ochtend, heb ik het gisteren "goed" gedaan? Ik mis het wegen in de avond. Hoeveel weeg ik en wat kan ik morgenochtend verwachten. Is dit een goede dag geweest. Langzaam komt het besef dat ik op iets anders moet focussen. Is dit een gezonde dag geweest? Heb ik keuzes gemaakt die goed zijn voor mijn lijf? Heb ik vandaag genoten van mijn nieuwe lijf én gezondheid?
Als ik me wel weeg hoef ik er niet meer aan te denken......dan is de strijd uit mijn hoofd.....rust en zekerheid......dat gevoel ken ik.
Aan de andere kant wil ik net als ieder ander zijn, dat mijn gewicht of eten helemaal geen issue is, dat het dus niet in mijn hoofd zit. Toegeven aan de weegschaal lijkt op die manier gemakkelijker dan de strijd aangaan. Al schrijvende merk ik dat het helderder wordt in mijn hoofd. Ik ga niet toegeven. Nee, beter gezegd, ik ga niet de ene verslaving vervangen door een andere verslaving. Het laat me ook terug denken aan een discussie over de maagverkleining. Argument om het niet te doen was: je moet dan de rest van je leven rekening houden met wat je eet. Mijn repliek was: dat moet ik nu ook! Dit lijkt er een beetje op. Of ik me nu wel weeg of niet, het controle hebben zit toch in mijn hoofd. Om stap voor stap naar een gezonde manier te groeien van omgaan met gezondheid en gewicht lijkt het me beter om me niet te wegen, net als ieder ander die zijn humeur niet laat afhangen van wat de weegschaal laat zien!
Klaar met de weegschaal verslaving!
donderdag 12 januari 2012
dinsdag 10 januari 2012
Ervaringen gezond afslanken
Ervaringen gezond afslanken graag delen met elkaar!
Als ik iets mooi zou vinden is dat lezers van deze blog reageren en hun eigen verhaal vertellen. Om elkaar te steunen maar ook om een dialoog te starten. Ik beantwoord graag alle vragen en wil ook graag de discussie aan. Hou je dus niet in en schrijf een reactie op de blog!
Wil je prive iets schrijven dan kan dat ook!
Ik wil even terug naar augustus 2010. Ik realiseerde mij dat ik over 18 maanden 50 jaar zou worden. Precies anderhalf jaar om eindelijk een ideaal gewicht te hebben voor de tweede helft van mijn leven. Ik rekende precies uit hoeveel ik in die tijd kon afvallen. Dat moest kunnen. Ik ben het traject ingegaan voor een Gastric Sleeve. Toen bleek dat 18 dagen voor de operatie ik een tumor had stortte mijn wereld in. Weet je wat mijn eerste gedachte was? Nu wordt deze operatie, mijn redmiddel om af te slanken me ook nog door de neus geboord! Hoe verknipt ik daarin dacht drong niet tot me door. Het heeft zeker nog twee weken geduurd voor ik besefte dat afvallen helemaal niet meer belangrijk was. Gezond worden en blijven moest nu het doel worden.
Mijn lichaam moet sterker worden om de chemo's aan te kunnen. Maar ik dacht ook aan de langere termijn. Hoe kan ik voorkomen dat de kanker straks terug komt? Via een bevriende homeopathisch arts en met veel googlen kwam ik op het dr.Houtsmuller dieet. Een anti-kanker dieet waar ik dus onmiddellijk mee ben begonnen. Nu doe ik dat niet meer strikt want in basis komt het hier op neer. Eten uit de schijf van vijf, geen rood vlees, wel vette vis. Het dieet steunde me wel in de eerste maanden, zeker ook om de omslag te maken naar een vegetarische leefstijl.
Wat het me wél opleverde? Bewustwording over wat goed en slecht voor me is en waarom. Steeds vaker voelde ik een sterke drang en stem in mijn hoofd: WIL ik dit eten? WIL ik dit in mijn lijf hebben? Nee, dus. Ik wil mezelf niet meer vergiftigen met vlees, E-Nummers, suiker, zout, verkeerde vetten enz.
De belangrijkste houdingsverandering is daar begonnen. Ik sta niet meer voor de kast met de gedachte:
Deze gedachte is zo belangrijk dat ik daar een volgende keer op terug kom.
Als ik iets mooi zou vinden is dat lezers van deze blog reageren en hun eigen verhaal vertellen. Om elkaar te steunen maar ook om een dialoog te starten. Ik beantwoord graag alle vragen en wil ook graag de discussie aan. Hou je dus niet in en schrijf een reactie op de blog!
Wil je prive iets schrijven dan kan dat ook!
Ik wil even terug naar augustus 2010. Ik realiseerde mij dat ik over 18 maanden 50 jaar zou worden. Precies anderhalf jaar om eindelijk een ideaal gewicht te hebben voor de tweede helft van mijn leven. Ik rekende precies uit hoeveel ik in die tijd kon afvallen. Dat moest kunnen. Ik ben het traject ingegaan voor een Gastric Sleeve. Toen bleek dat 18 dagen voor de operatie ik een tumor had stortte mijn wereld in. Weet je wat mijn eerste gedachte was? Nu wordt deze operatie, mijn redmiddel om af te slanken me ook nog door de neus geboord! Hoe verknipt ik daarin dacht drong niet tot me door. Het heeft zeker nog twee weken geduurd voor ik besefte dat afvallen helemaal niet meer belangrijk was. Gezond worden en blijven moest nu het doel worden.
Mijn lichaam moet sterker worden om de chemo's aan te kunnen. Maar ik dacht ook aan de langere termijn. Hoe kan ik voorkomen dat de kanker straks terug komt? Via een bevriende homeopathisch arts en met veel googlen kwam ik op het dr.Houtsmuller dieet. Een anti-kanker dieet waar ik dus onmiddellijk mee ben begonnen. Nu doe ik dat niet meer strikt want in basis komt het hier op neer. Eten uit de schijf van vijf, geen rood vlees, wel vette vis. Het dieet steunde me wel in de eerste maanden, zeker ook om de omslag te maken naar een vegetarische leefstijl.
Wat het me wél opleverde? Bewustwording over wat goed en slecht voor me is en waarom. Steeds vaker voelde ik een sterke drang en stem in mijn hoofd: WIL ik dit eten? WIL ik dit in mijn lijf hebben? Nee, dus. Ik wil mezelf niet meer vergiftigen met vlees, E-Nummers, suiker, zout, verkeerde vetten enz.
De belangrijkste houdingsverandering is daar begonnen. Ik sta niet meer voor de kast met de gedachte:
- wat erg dat ik dit lekkere eten nooit meer mag eten.
- Dit soort eten wil ik niet meer in mijn lijf hebben.
Deze gedachte is zo belangrijk dat ik daar een volgende keer op terug kom.
Motivatie voor gezond en slank
Motivatie voor gezond en slank
Doel van deze website over slank én gezond is zelfs voor mij niet helemaal duidelijk. Mijn eerste gedachte was dat ik vooral mijn verhaal wil vertellen om het van me af te schrijven. Om duidelijkheid te krijgen voor mezelf waar nu precies het omkeerpunt ligt waarom het gezond leven en daarmee afslanken nu wel lukt. Inmiddels heb ik wel door dat motivatie belangrijk is. Daarmee bedoel ik niet de motivatie of wilskracht die ik al jaren heb....en waarmee het afvallen wel lukte maar het slank blijven niet! Nee, ik heb het over de JUISTE motivatie. Inderdaad met hoofdletters.
Waar ik al die jaren dacht dat als je maar hard genoeg slank wil worden, je dit ook kunt bereiken met pure wilskracht werkt deze wilskracht niet meer als je ook slank wil blijven.
Slank worden is een doel op zich, het omzetten naar slank blijven vraagt een andere motivatie. Ik mag wel zeggen dat ik dit uit eigen ervaring kan vertellen. Mijn eerste poging was na de geboorte van mijn twee kinderen. Veertig kilo ben ik afgevallen. Binnen twee jaar zaten ze er weer aan (plus meer). Een tweede poging leverde een gewichtsverlies op van 20 kilo. Ook die kwamen weer terug (plus meer) Een derde poging kreeg ik er, met dezelfde wilskracht en motivatie als de eerdere keren 33 kilo af. ook die zijn weer terug gekomen met als resultaat dat ik naar een hulpmiddel ben gaan zoeken. Ik had de overtuiging dat ik het deze keer zonder hulp niet zou redden. Voor mij betekende dit een maagverkleining een zgn Gastric Sleeve. In mijn eerste post vertel ik daarover.
In alle gevallen was de motivatie afvallen en slank worden. December 2010 is de motivatie veranderd naar: ik wil gezond zijn!
Hoe ik de motivatie voor gezond en slank heb gevonden vertel ik in de berichten hierna.
Doel van deze website over slank én gezond is zelfs voor mij niet helemaal duidelijk. Mijn eerste gedachte was dat ik vooral mijn verhaal wil vertellen om het van me af te schrijven. Om duidelijkheid te krijgen voor mezelf waar nu precies het omkeerpunt ligt waarom het gezond leven en daarmee afslanken nu wel lukt. Inmiddels heb ik wel door dat motivatie belangrijk is. Daarmee bedoel ik niet de motivatie of wilskracht die ik al jaren heb....en waarmee het afvallen wel lukte maar het slank blijven niet! Nee, ik heb het over de JUISTE motivatie. Inderdaad met hoofdletters.
Waar ik al die jaren dacht dat als je maar hard genoeg slank wil worden, je dit ook kunt bereiken met pure wilskracht werkt deze wilskracht niet meer als je ook slank wil blijven.
Slank worden is een doel op zich, het omzetten naar slank blijven vraagt een andere motivatie. Ik mag wel zeggen dat ik dit uit eigen ervaring kan vertellen. Mijn eerste poging was na de geboorte van mijn twee kinderen. Veertig kilo ben ik afgevallen. Binnen twee jaar zaten ze er weer aan (plus meer). Een tweede poging leverde een gewichtsverlies op van 20 kilo. Ook die kwamen weer terug (plus meer) Een derde poging kreeg ik er, met dezelfde wilskracht en motivatie als de eerdere keren 33 kilo af. ook die zijn weer terug gekomen met als resultaat dat ik naar een hulpmiddel ben gaan zoeken. Ik had de overtuiging dat ik het deze keer zonder hulp niet zou redden. Voor mij betekende dit een maagverkleining een zgn Gastric Sleeve. In mijn eerste post vertel ik daarover.
In alle gevallen was de motivatie afvallen en slank worden. December 2010 is de motivatie veranderd naar: ik wil gezond zijn!
Hoe ik de motivatie voor gezond en slank heb gevonden vertel ik in de berichten hierna.
maandag 9 januari 2012
Slank en Gezond, doel of middel
Slank en Gezond, doel en middel. Dat is nogal wat om zomaar op te schrijven. Ik heb namelijk de wijsheid niet in pacht om aan anderen te vertellen hoe je kiest voor een gezonder leven. Ik kan alleen maar mijn eigen ervaringen vertellen. En weet je wat? Ik ben er nog lang niet. Ik ben wel vast besloten om door te gaan met de weg die ik ben ingeslagen. Heb ik dat al eerder beweerd? Ja, al drie keer eerder.
Hoe begin je een blog over gezonder leven, afslanken, doelen stellen, de klik maken, vallen én opstaan op de weg naar een gezonder en slanker leven, als dit een proces is van 30 jaar?
Niet eenvoudig en ik heb er ook geen antwoord op. Er zit maar een ding op.....beginnen en doorgaan. Eigenlijk precies zoals ik bezig ben met gezonder leven.
Waarom het me nu wel lukt en dat ik er zelfs over schrijf is geen toeval. Blijkbaar had ik iets ernstigs nodig om serieus aan de slag te gaan met een fors overgewicht, een ongezonde levensstijl en alleen de droom om ooit mooi en slank te zijn.
Voor mij was de ommezwaai een diagnose in december 2010. Lymfeklier kanker. Chemokuren. Niet de minste waarschuwing en hij kwam dan ook aan alsof ik met mijn hoofd tegen een muur aan reed met 50 kilometer per uur zonder dat ik de tijd kreeg om mijn remmen te gebruiken.
Op dat moment stond ik op de lijst voor een Gastric Sleeve. Een maagoperatie waarbij een deel van je maag wordt weggehaald. Ik was Obese, met een BMI van 40 en een uitzicht op diabetes en hartproblemen. Toch had die operatie maar één doel "afslanken en mooi" worden. Pas toen de diagnose Lymfeklierkanker viel besefte ik dat er maar één doel was: gezond worden. Je hebt niets aan slank zijn als je dood bent. Het proces kon beginnen. Slank én gezond, doel of middel!?
Hoe begin je een blog over gezonder leven, afslanken, doelen stellen, de klik maken, vallen én opstaan op de weg naar een gezonder en slanker leven, als dit een proces is van 30 jaar?
Niet eenvoudig en ik heb er ook geen antwoord op. Er zit maar een ding op.....beginnen en doorgaan. Eigenlijk precies zoals ik bezig ben met gezonder leven.
Waarom het me nu wel lukt en dat ik er zelfs over schrijf is geen toeval. Blijkbaar had ik iets ernstigs nodig om serieus aan de slag te gaan met een fors overgewicht, een ongezonde levensstijl en alleen de droom om ooit mooi en slank te zijn.
Voor mij was de ommezwaai een diagnose in december 2010. Lymfeklier kanker. Chemokuren. Niet de minste waarschuwing en hij kwam dan ook aan alsof ik met mijn hoofd tegen een muur aan reed met 50 kilometer per uur zonder dat ik de tijd kreeg om mijn remmen te gebruiken.
Op dat moment stond ik op de lijst voor een Gastric Sleeve. Een maagoperatie waarbij een deel van je maag wordt weggehaald. Ik was Obese, met een BMI van 40 en een uitzicht op diabetes en hartproblemen. Toch had die operatie maar één doel "afslanken en mooi" worden. Pas toen de diagnose Lymfeklierkanker viel besefte ik dat er maar één doel was: gezond worden. Je hebt niets aan slank zijn als je dood bent. Het proces kon beginnen. Slank én gezond, doel of middel!?
Abonneren op:
Posts (Atom)