Weegschaal Verslaving
Ik moet eerlijk bekennen dat ik verslaafd ben aan het wegen van mijzelf, en niet zo'n klein beetje ook. Vanaf augustus 2010 weeg ik mezelf élke dag...twee keer. Vanaf die tijd vul ik ook een exell bestand in. Ik heb namelijk berekend hoeveel ik kan en moet afvallen om een acceptabel gewicht te hebben rond mijn 50e verjaardag. Nauwgezet ben ik die lijst in gaan vullen. Al gauw zijn daar statistieken bijgekomen inclusief grafieken! met gewicht per dag, hoeveel ons is er af, BMI scores enz.
Elke dag wegen geeft me het gevoel dat ik goed bezig ben....tenminste....als ik ook echt afval. Steeds vaker merkte ik dat een gewichtsverlies wel of niet mijn humeur en instelling flink kan beïnvloeden. Dat ik niet goed bezig ben snap ik wel. Ik wil dit graag gaan veranderen. Een eerste stap was het stoppen met noteren wat ik elke dag weeg. Ik vul nu nog maar een keer in de week mijn gewicht in. Ik probeer mijn vorderingen af te meten aan andere dingen. Een maatje kleiner, gemakkelijker bewegen, mijzelf gezonder voelen, maar het valt niet mee. Deze week heb ik besloten de weegschaal weg te doen en (meer) te gaan vertrouwen op mijn gezonde levensstijl.
Dat heb ik geweten! Wat ik voel en ervaar komt dicht bij afkickverschijnselen.
Vandaag ben ik precies vier dagen NIET op de weegschaal geweest. 8 keer niet wegen.......Ik heb de weegschaal laten verstoppen om niet in de verleiding te komen maar ik denk er de hele dag aan. In iedere geval gisteren en heb ik de weegschaal terug gevraagd. John stelde voor om nu eerst deze blog te schrijven om helderheid te krijgen wat de weegschaal me nu echt brengt.
Ik mis het wegen in de ochtend, heb ik het gisteren "goed" gedaan? Ik mis het wegen in de avond. Hoeveel weeg ik en wat kan ik morgenochtend verwachten. Is dit een goede dag geweest. Langzaam komt het besef dat ik op iets anders moet focussen. Is dit een gezonde dag geweest? Heb ik keuzes gemaakt die goed zijn voor mijn lijf? Heb ik vandaag genoten van mijn nieuwe lijf én gezondheid?
Als ik me wel weeg hoef ik er niet meer aan te denken......dan is de strijd uit mijn hoofd.....rust en zekerheid......dat gevoel ken ik.
Aan de andere kant wil ik net als ieder ander zijn, dat mijn gewicht of eten helemaal geen issue is, dat het dus niet in mijn hoofd zit. Toegeven aan de weegschaal lijkt op die manier gemakkelijker dan de strijd aangaan. Al schrijvende merk ik dat het helderder wordt in mijn hoofd. Ik ga niet toegeven. Nee, beter gezegd, ik ga niet de ene verslaving vervangen door een andere verslaving. Het laat me ook terug denken aan een discussie over de maagverkleining. Argument om het niet te doen was: je moet dan de rest van je leven rekening houden met wat je eet. Mijn repliek was: dat moet ik nu ook! Dit lijkt er een beetje op. Of ik me nu wel weeg of niet, het controle hebben zit toch in mijn hoofd. Om stap voor stap naar een gezonde manier te groeien van omgaan met gezondheid en gewicht lijkt het me beter om me niet te wegen, net als ieder ander die zijn humeur niet laat afhangen van wat de weegschaal laat zien!
Klaar met de weegschaal verslaving!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten