Slank en Gezond, doel en middel. Dat is nogal wat om zomaar op te schrijven. Ik heb namelijk de wijsheid niet in pacht om aan anderen te vertellen hoe je kiest voor een gezonder leven. Ik kan alleen maar mijn eigen ervaringen vertellen. En weet je wat? Ik ben er nog lang niet. Ik ben wel vast besloten om door te gaan met de weg die ik ben ingeslagen. Heb ik dat al eerder beweerd? Ja, al drie keer eerder.
Hoe begin je een blog over gezonder leven, afslanken, doelen stellen, de klik maken, vallen én opstaan op de weg naar een gezonder en slanker leven, als dit een proces is van 30 jaar?
Niet eenvoudig en ik heb er ook geen antwoord op. Er zit maar een ding op.....beginnen en doorgaan. Eigenlijk precies zoals ik bezig ben met gezonder leven.
Waarom het me nu wel lukt en dat ik er zelfs over schrijf is geen toeval. Blijkbaar had ik iets ernstigs nodig om serieus aan de slag te gaan met een fors overgewicht, een ongezonde levensstijl en alleen de droom om ooit mooi en slank te zijn.
Voor mij was de ommezwaai een diagnose in december 2010. Lymfeklier kanker. Chemokuren. Niet de minste waarschuwing en hij kwam dan ook aan alsof ik met mijn hoofd tegen een muur aan reed met 50 kilometer per uur zonder dat ik de tijd kreeg om mijn remmen te gebruiken.
Op dat moment stond ik op de lijst voor een Gastric Sleeve. Een maagoperatie waarbij een deel van je maag wordt weggehaald. Ik was Obese, met een BMI van 40 en een uitzicht op diabetes en hartproblemen. Toch had die operatie maar één doel "afslanken en mooi" worden. Pas toen de diagnose Lymfeklierkanker viel besefte ik dat er maar één doel was: gezond worden. Je hebt niets aan slank zijn als je dood bent. Het proces kon beginnen. Slank én gezond, doel of middel!?
Hoi Thea,
BeantwoordenVerwijderenIk zal me even voorstellen. Ik ben Andrea, en voor de LVN volg ik de verschillende blogs over lymfklierkanker. Als er een nieuwe blog geschreven wordt, dan twitter ik daar over. Zo kwam ik ook het laatste berichtje op jouw non-Hodgkin reisverhaal tegen met daarin de link naar deze nieuwe blog.
Ik ga jouw verhaal hier zeker volgen, want ook ik ben obese. In 2006 ben ik bijna 35 kilo afgevallen, maar toen kreeg ik in 2007 de diagnose non-Hodgkin. Na acht chemokuren was ik schoon en ben ik weer begonnen met het genieten van het leven. Iets te veel, want de 35 kilo die er af waren, zijn er in vijf jaar tijd allemaal weer bij gekomen.
Afgelopen oktober maakte mijn hematoloog de opmerking: "Straks heb je kanker overleefd, maar overlijd je aan overgewicht". En dat deed mij toch wel even schrikken. Tijd om er weer wat aan te doen.
Ondertussen is er weer een klein beetje af en sinds begin dit jaar gaan we er weer volop tegenaan. Mijn BMI is nu 41,5. Veel te hoog dus. Volgende week maandag ga ik voor het eerst naar de diëtist.
Ik ga jouw volgen en hoop dat we elkaar op deze manier een beetje kunnen steunen in de strijd tegen de kilo's!
Je kunt meer over mij lezen op mijn eigen website: www.andreaweb.nl. Onder het kopje "social media" vind je mijn diverse blogs. Vanaf woensdag wil ik mijn dieetblog ook weer nieuw leven inblazen.
Hartelijke groet,
Andrea
Hoi Andrea
BeantwoordenVerwijderenjouw antwoord is precies wat ik voor ogen had toen ik de blog begon. Ik wil mijn verhaal kwijt maar ik hoop ook anderen te inspireren. Misschien kunnen we zelfs elkaar helpen. Ik weet, net als jij, wat een moeilijk gevecht het is. Het heeft niets met wilskracht te maken, want afvallen kunnen we! Maar op gewicht blijven dat niet. Ik heb het gevoel dat ik het nu wel te pakken heb. Wat het is sluimert nog een beetje in mijn achterhoofd maar ik denk het te kunnen beschrijven in mijn blog. Laten we elkaar op de hoogte houden! Succes!
gr.Thea